روزگار  ِ بی تو ، روزگار حیرانی بود و ناکامی های پیاپی و قهرک های خدا ..

روزگار بد خلقی روزگار ..روزگار هیچ و پوچ و ..

حالا چه به هنگام سراغ دلم را گرفتی و قدم بر دیده نهادی و باز سرای دلم را مزین نمودی..

ریسمانی ک از روح ِ لبخند تو ، برای رسیدن به معشوق حقیقی ام مهیا ساخته بودم گسسته بود ..این گسستن را به خاطر داریم..

 اما ..اینک ماه پر خیر و برکت خدا ،گره به ریسمانی بست که ماه ها گسسته , رها شده بود.

و این گره را با تقلیل فاصله ی ستاره هایمان به چشم نظاره کردم.

باز لبریز از احساسم با تو ..

باز میلیونها شادی , در قلبم تکثیر میشود.

وباز دنیا دنیا کامیاب شده ام به حضور تو ..

و چه مسرورانه لبخند میزنم بودنت را .

خداوند دریغ نسازد هیچگاه وجود تو را به ازای ذره ای از زرق و برق های دنیا از من.

من عشق را جاودانه با تو ،سر خواهم کشید .